Dag 20. Colombo

Met een Moskee tegenover het hotel kun je er natuurlijk op wachten. En... ja hoor! Om 5 uur vanmorgen begon het gezang. Niet zo zeer toonvast maar wel errug hard!!!
Het ontbijt dat we gisteren last minute hadden besproken werd om negen uur vanmorgen als roomservice in plastic tasjes aangeboden. Das toch al gauw 100 keer beter dan in het viezige vertrekje zitten op de eerste verdieping (via de brandtrap) waar overigens wel gratis koffie en thee te halen is.
In de tasjes zat een keurig en zeer uitgebreid local breakfast met een soepje, een stoombroodje, Roti en kruidige sauzen. We hadden samen aan 1 tasje al meer dan genoeg. De andere hebben we ingepakt laten zitten voor later op de dag.
Na het ontbijt weer gaan lopen met het idee om de Galle Face Green te zoeken en daar dan te picknicken. Onderweg bij het bekijken van een mooi gebouw attendeerde een vriendelijke voorbijganger ons op het feit dat het gebouw ook bezichtigd kon worden. Toen we de hoofdingang vonden bleek het een oud gemeentehuis te zijn (nu een museum) dat geleidelijk werd gerestaureerd. Een vriendelijke medewerker bood ons aan om ons een rondleiding te geven. Daar hadden we wel oren naar. Prachtige bouwelementen uit lang vervlogen tijden. Een zaal waar ooit een foto was gemaakt van een raadszitting, was in ere hersteld compleet met nagemaakte mensfiguren in exact dezelfde houding als op de foto. Bijzonder! Daarna nog andere oude onderdelen en gebruiksvoorwerpen gezien waaronder een oud Renault busje (Goulette) die ooit dienst deed als rijdende bibliotheek. Leuk om een campertje van te maken, vonden wij. Ware het niet dat het erg verrot was inmiddels. Maar wat een leuk ding!
Toen we buiten kwamen werden we door een jong meisje herinnert aan het feit dat de kerst er aan komt. Schattig! (Zie foto) Ook worden gebouwen versierd, kerstversiering verkocht en zien we al veel opgetuigde kerstbomen staan. Het kerstgevoel gaat tot nu toe volledig aan ons voorbij.
Verder op zoek naar onze picknickplaats.
Bij elkaar hebben we zo'n 4 uur gelopen en vonden geen spoor van de Galle Face Green. We hadden een plattegrondje (een onduidelijke copy) maar dat mocht niet baten. Verschillende keren gevraagd aan voorbijgangers maar niemand kon ons precies uitleggen waar we heen moesten. Daardoor veel van de stad gezien maar ook erg overprikkeld geraakt door de herrie van luid en lang toeteren van de oneindige stroom verkeer. Zeer vermoeiend! Daarom ook nog even neergestreken op een leuk plekje aan het water met floating restaurants. Grappig dat daar dan een paar zwaan-waterfietsen liggen die nodig aan een opknapbeurt toe waren. Hadden ze zelf ooit zwanen gezien? Het bord getuigde iig van het feit dat ze niet wisten hoe het gespeld moest worden. SAWN- Boat... Net als die keer dat we zagen hoe spaghetti was geschreven: SPEGATTI. En oh ja: Shawarma, maar dat is misschien wel een lokale variatie. Zwanen waren er dus niet. Maar we zagen wel grote watervogels die ons deden denken aan pelikanen (de grijze of de bruine pelikaan?). Deze hadden we tot nu toe niet gezien in Sri Lanka.
Na dat we constateerden dat we er wel klaar mee waren zijn we terug naar het hotel gelopen. Nee... Geen Tuktuk ondanks blijvend aandringen van de bestuurders. Onderweg nog wat souveniertjes gekocht.
Aangekomen in het hotel de laatste dingetjes geregeld voor het vroege vertrek van morgen en onze spullen vast zoveel mogelijk ingepakt. Nog wat gegeten van het 2e plastic tas-ontbijtje en afgesloten met een groot blik Lion Lager dat we onderweg nog even hadden gescoord.
Nu op ons bedje, gedoucht en wel, voor onze laatste keer lepeltje-lepeltje.
Voorlopig worden wij waarschijnlijk niet meer aangesproken met
Madam of Ma'm.
We sluiten af met een Srilankaanse wijsheid die we lazen acherop een bus:

'I learn by going where I have to go'... Helemaal waar!

Aan al onze trouwe lezers:
Istuti, oftewel: Bedankt!!!