Dag 17. Van Mirissa naar Bentota

Voor ons verblijf aan het strand schieten woorden al snel te kort. Hiet in Bentota is het ook weer geweldig. Alleen is het wat bewolkt en ging het flink onweren rond 14.30 uur.
Maar we hebben nog iets achter de hand:

OP DE WEG
Het verkeer is hectisch en voor westerse begrippen onlogisch. Toch gaat het vaak goed. We hebben één keer het resultaat gezien van een frontale botsing. De eigenaar van het vrachtwagentje stond verbijsterd met zijn handen wrijvend over zijn gezicht op het midden van de weg. Wij kunnen alleen maar vermoeden wat de financiële impact voor hem zal zijn...

Een bushalte herken je aan een gele lijn langs de rand van het wegdek die een lange rechthoek vormt en dan weer overgaat in de witte lijn. In sommige streken is het wegdek echter weggeslagen en moet je maar wat gokken. Als de bus langsrijdt hangt er iemand half uit die roept: Where to??? Dan roep je snel iets terug en als je geluk hebt stopt ie dan ook... behalve als hij vindt dat de bus al te vol zit voor 2 backpackende toeristen.
Zit je eenmaal in de bus (snel instappen, hurry hurry...) dan komt diezelfde knul met een handvol bankbiljetten jouw kant op om af te rekenen. De laatste keer betaalden we voor ruim 2 uur zo'n 140 Roepie... das nog geen €0,75 pp! Als je in de bus moet staan, nemen de zittende passagiers je tas aan om op schoot te nemen.
In de bus is altijd een plek gereserveerd voor een clergy (een monnik meestal) a pregnant lady en a disabled person.

Fietsen aan de linkerkant van de weg went! Wel je koppie erbij houden als je de bocht neemt.

Toeteren betekent hier: Let op, ik ga je inhalen. 
Bij ons betekent het: oprotten lul!
Bij ons is toeteren binnen de bebouwde kom verboden. Hier is het een noodzaak!

Honderden honden op de weg. Met name in het begin hielden we ons hart vast. En nog wel. Vaak liggen ze uitgebreid te rollen of te slapen in de zon. Echt midden op de weg! Soms ligt daar zelfs een kluitje jonge puppies... Het is een wonder dat we geen ongelukken zien gebeuren. Het zijn ook bijna allemaal dezelfde honden;  beige, korte vacht, spitse snuit, krul in de staart. Als ze tenminste nog een staart hebben. Er zijn er toch wel veel gehavend; ze missen een stuk oor vanwege een gevecht of een pootje door toch die ene keer dat het mis ging. Littekens getuigen van veel meer dan dat. Vaak kijken we bewust weg vanwege zoveel zichtbare ellende.

Morgen weer een stranddag.