Dag 15. Mirissa

De rit naar de kust voelt als afscheid van het mooie bergachtige binnenland. De gammele eettentjes en fruitkraampjes langs de weg. De vriendelijkheid van de eenvoudige locals. Hoe zal het zijn aan de toeristische kust? Onderweg spotten we een les-Tuktuk (zie foto). Errug leutig!!
De rit voert ons weer langs rijstvelden. De bergen worden lager. Het blijft sprookjesachtig mooi. Als we dichter bij de kust komen wijst onze chauffeur ons op de Highway die aangelegd wordt van het binnenland naar de kustlijn. We prijzen ons gelukkig dat wij nog de mooie rit door het binnenland hebben kunnen maken. Wanneer we Matara naderen wordt het steeds drukker en zien we de grote stad in beeld komen. Stilletjes hopen we dat ons nieuwe onderkomen, Pravindi Guest Home in Mirissa in een  minder  hectische omgeving ligt. Mirissa blijkt een kleinere stad te zijn.
Wanner we Mirissa binnenrijden vangen we tussen de gebouwen door al een glimp op van de contouren van de witte stranden, de kolkende golven en de wuivende palmen. Ja. Daar kunnen we wel aan wennen!
Ons onderkomen ligt gelukkig achter de Main road, buiten de drukte. We worden vriendelijk ontvangen. Zo snel mogelijk vertrekken we richting strand dat inderdaad binnen 5 minuten te bereiken is. We maken even een pitstop voor een koel glas en een plas en vleien ons dan in het strandzand. Wat een uitzicht!  Geweldig!
We hebben de middag doorgebracht met afwisselend spelen in de enorme golven, bakken in de zon en dutten op ons kleedje. Wat een zwaar leven!
Na nog een drankje en een wandelingetje op het strand, zijn we gaan douchen, omkleden en een hapje gaan eten. Voor het eerst in ruim 2 weken geen Rice + Curry of Hoppers met kip en dahl, maar een steenoven pizza. Even wat anders. Maar dan wel onze Lion Lager erbij. Vast recept. Made in Sri Lanka. Hil kan het moeilijk verkroppen dat we op zaterdagavond al om 23.00 uur in bed liggen. Maar ja; geen kroeg in de buurt en winkeltjes om 21.00 uur dicht. Lekker slapen en morgen weer zo'n ZWARE stranddag.